Vandaag zouden we Cabo Finisterre ronden. Gisteren was het daar blijkbaar nogal ruw, want een Fransman, die vanuit die richting was gekomen en we een hand hadden toegestoken bij het aanmeren, was er nog van onder de indruk. Maar vandaag voorspelden de meteo’s eensgezind rustiger weer.
We vertrokken iets na 8u, met een kille 16° onder een grijze hemel, met een armzalige 6 knopen wind uit het Noorden. Maar iets na 9 uur kwam de zon ons weer gedag zeggen en zou dat de hele dag blijven doen. En een half uur later heb ik voor het eerst een walvis gespot. Ik dacht eerst een dolfijn te zien, maar het donkergrijze beest was zo groot (ik schat minstens 4 meter) dat het wel een walvis moest zijn. Spijtig genoeg had ik het dier te laat gezien, zodat ik het Ann niet tijdig kon aanwijzen. En het kwam niet meer terug aan de oppervlakte.
Richting Finisterre waren weinig boten, die ons vergezelden, maar in de tegengestemde richting zagen we er minstens 15. Allemaal boten die aan de andere kant zijn blijven liggen, wachtend op beter weer. En de zee bleef kalm, zodat niets er op wees dat we langs de Costa del Muerte aan het varen waren. Iets voor de middag rondden we Cabo Finisterre. En konden we ook de zeilen hijsen, en al vlinderend (voorzeil aan bakboord -links, en grootzeil aan stuurboord -rechts) de motor afleggen en met een achterlijke wind van 10 – 12 knopen toch een vaart van gemiddeld 5,5 knopen maken. Zalig. Pas het laatste stukje, toen we al in de Ria richting Muros voeren, hebben we de motot weer moeten aanzetten, om daar rond 15u15 aan te meren. Volmaakte trip. En een glaasje cava om de afloop van deze langverwachte (en, onterecht, ook gevreesde) etappe te vieren. Proost.
Muros zag er mooi en sympathiek uit, het weer was goed, en we wilden een aantal zaken doen, zoals de blog verder aanvullen, voor het eerste ankeren met deze boot in één van de vele mooie ankerplekjes in deze Ria, en mijn verjaardag vieren, zondag. We zullen hier dus een paar dagen blijven.