3-6/6. Met Jersey laten we Engeland achter ons

Maandag 3 juni.Om met een gunstig tij naar Jersey te varen was het aangewezen rond 13u uit te varen. Maar we konden niet later dan om 11u de marina verlaten, want daarna zou het water te laag staan. Dus rond 10u30 buiten de marina aangemeerd aan een wachtponton, samen met nog een paar andere boten. Zoals voorspeld was er in de ochtend nog tamelijk veel wind. Rond 12u30 wilde een 14m lange Bèneteau van het tegenover ons liggende ponton al wegvaren. Zijn manoeuver was echter niet berekend op de harde windstoten, en snel raakte hij al de boot vòòr hem en bij het daaropvolgende uitwijkmanoeuver kwam hij recht op ons af. Ik denk dat de man in paniek was, want zijn reacties waren zeker niet de juiste. Gelukkig heb ik die 12 ton zware boot wat kunnen doen afzwenken, zodat hij ons nauwelijks heeft geraakt. Er hing nogal wal verf van zijn boot aan onze reling, maar voor de rest geen merkbare schade. De schipper was wel correct want hij heeft wat later aangemeerd en bij ons en bij de andere boot komen informeren of er schade was. Om 13u dan uitgevaren, nog een tweetal uur kunnen profiteren van de wind (begonnen met 2 reven, na een half uur waren die er al uit en nog eens anderhalf uur later moest de motor terug aan.Om 18u aangekomen in Jersey. 
Dinsdag 4 tot donderdagmorgen 6 juni in Jersey gebleven.
Dinsdagvoormiddag de stad St Hellier, hoofdstad van Jersey, en centrum van het grijze en zwarte geld, bezocht. Heel iets anders dan Guernsey. Echt al een grote stad, druk verkeer, veel mannen met dassen, grote nieuwe gebouwen waartussen de oude historische gebouwen een beetje in de verdrukking kwamen. Maar toch nog mooie plaatsjes en straatjes en een historische overdekte markt én een echte vismarkt. Ann had al zo lang om mossels gevraagd, dus wisten we al wat er morgen op het menu zou staan.In de namiddag onze electrische plooifietsjes bovengehaald voor een mooie fietstocht van 10 km naar de zuidwesterse punt van het eiland, Corbiére. Het fietspad ging door een heuvelachtig bosrijk landschap, maar toch geregeld ook langs de zee. In het terugkeren een tussenstop in het schilderachtige haventje Saint Aubin. Ah ja, Jersey is wel engels, maar quasi alle plaatsnamen zijn frans. En er wordt ook veel frans gesproken.Toen we ‘s avonds terug op de boot kwamen werden we opgeschrikt door een telefoontje van Ann-Sophie. Het had in Vlaanderen die dag goed geonweerd. En we weten dat een beetje bliksem al genoeg is om de zekeringen te laten doorslaan. Zoals dus ook vandaag. Gelukkig hebben we supergoede buren, Georges en Nicole, die dit onmiddellijk hadden vastgesteld en Ann-Sophie hadden opgebeld. Gelukkig hebben we supergoede kinderen, want Johan is onmiddellijk naar Vichte gereden om de electriciteit te herstellen en de inhoud van de diepvriezer te redden. Alles dus onder controle (dachten we…….).
Woensdag, 5 juni.We hadden de smaak te pakken, en woensdag een ganse dag uitgetrokken om te fietsen. Nu naar de oostkant van het eiland. Een stuk langs de zee, en dan het binnenland in waar we langs een veld van wilde orchideeën passerende, iets unieks voor Jersey. En ja, gelukkig dat we electrische fietsjes hadden, want bepaalde hellingen waren anders echt niet te doen. Tegen de middag waren we aangekomen in het kleine haventje Gorey dat gedomineerd wordt door een, van oorsprong middeleeuws kasteel, Mont Orgueil. Goed voor een fotoshoot, maar dan toch niet bezocht. Dan langzaam terug naar St Hellier, langs La Hougue Bie, een menhircomplex met er bovenop een middeleeuwse kapel.  Inkomprijs van het museum was echter van die aard, dat we het terug bij een paar foto’s hebben gehouden. En dan verder, zonder verdere tussenstops (er waren er ook geen) terug naar centrum van St Hellier, snakkend naar een andere zitplaats dan dat harde fietszadel.We wisten een leuke pub, de Cock&Bottle op de Royal Square of Place Royal, het leukste pleintje van St Hellier. En konden we dan ook onze mails en berichten eens checken, kwaliteit van wifi in de marina was immers onbestaande. We kregen al onmiddellijk een foto binnen van Sebas, op onze oprit in Vichte. Mooi. Leuk. We vroegen ons niet af wat Ann-Sophie en hun gezinnetje deden op een dinsdagavond in Vichte. Tot we een telefoontje kregen van Ann-Sophie. Ze vertelde dat we niet onmiddellijk moesten panikeren (dat begon al goed), maar dat het toch ernstig was. Blijkbaar moest er een waterleiding zijn gesprongen in de badkamer van de kinderen, boven. En het water had niet alleen in de bad- en slaapkamer gevloeid, maar was ook door het plafond naar beneden gesijpeld, naar de wasplaats en keuken en daar een kortsluiting veroorzaakt. Ook nu weer had onze attente buur gemerkt dat er geen electriciteit meer was, en misschien zelfs het water door de voordeur zien vloeien, en terug Ann-Sophie opgebeld, die onmiddellijk naar Vichte zijn gereden. En ons dan hebben opgebeld. Vervolgens hebben ze het water en electriciteit afgesloten, foto.s van de schade genomen, onze verzekeraar, en neef, Jan Balcaen opgebeld (die ook snel ter plaatse was), de boel opgekuist en het voedsel uit de propvolle diepvries meegenomen om bij hen thuis in te vriezen. Heb ik al niet gezegd dat wij superflinke kinderen hebben?. We waren zelfs ernstig aan het twijfelen of we niet beter naar huis zouden terugkeren, maar Ann-Sophie verzekerde ons dat zij het nodige zou doen om de loodgieter en de electrieker te contacteren. Heb ik al niet gezegd dat……..Enfin, we gaan dan morgen toch oversteken naar St Malo, zoals gepland, en dan zien we wel.