Het was een rustig zeiltochtje, die 13 mijl van Portimão naar Albufeira. En de motor kwam er nauwelijks bij te pas. Lekker genieten van het zonnetje. In de vroege namiddag legden we aan in de haven van Albufeira. Een zeer goed beschutte marina, in een inham tussen de rotsen. Maar het toerisme vastgoed had ook bier toegeslagen. De haven was omringd door “spekkekleurige” appartementen en huizen, met een hele rij horeca- toestanden. En met uitzicht op onder andere een groot, slecht afgelopen , megavastgoedproject waarvan de ruwbouw de heuvel ontsierde. Achteraf hoorden we dat dit débacle al dateerde van de vorige financiële crisis, in 2008, en er sindsdien niet meer is aan gewerkt. En intussen is men aan de andere kant van de haven gestart met…..een nieuw vastgoedproject.
Maar ondanks deze miskleunen had de marina toch zijn charme. En dat verbeterde nog toen we het venster van de Shetwins klopten, en Leo zijn grijze kop buiten stak. Het weerzien was meer dan hartelijk. En we moesten zeker de volgende morgen naar de Spar gaan, een supermarktje langs de kade, waar ze ook een terrasje hadden. Daar kwamen de “Belgen” elke morgen om 8u30 samen bij een kopje koffie om er op los te zeveren.