Op 14/6 vergrootten we nogmaals onze ecologische voetafdruk door opnieuw het vliegtuig te nemen, van Charleroi naar Sevilla. De dag ervoor ( vroeger kon niet) ons nog laten testen op Covid, want onze vaccinatie was nog juist geen 14 dagen oud. Dit grapje kostte ons meer dan onze vliegtuigticketten. En dan maar hopen dat ons testresultaat tijdig zou binnenkomen, wat uiteindelijk ook gelukt is. Oef.
We hebben er van geprofiteerd om Sevilla nog eens te bezoeken, en hiervoor 4 nachten geboekt in het zeer mooie Soho Boutique Hotel, een aanrader.
Zelfs met een zwembad(je). We zijn er zelfs in geslaagd om 10 minuten te verblijven in deze overmaatse wastobbe. En intussen dagelijks onze 10 km afgewandeld in deze prachtige stad.
Op donderdag 18/6 dan de trein genomen naar Puerto Sherry. Bij ons vertrek regende het in Sevilla, maar in Puerto Sherry brak de zon al door de wolken. Vlug naar de boot om onze rolfok uit te proberen. De zeilmaker had ons immers de week ervoor gemaild dat het zeil was hersteld. En inderdaad, de fok rolde probleemloos uit en weer in. Met plezier hebben we de (zeer schappelijke) herstelkosten betaald ( de oorzaak van het probleem was een te grote sluiting boven in het zeil, die was verschoven, en zo bij het uitrollen tegen een bevestigingshaak duwde, waardoor het systeem blokkeerde. Maar het heeft lang geduurd voor deze oorzaak was opgespoord. )
Nu konden we terug aan zeilen denken. En aan de doorsteek door de Straat van Gibraltar. De meteo gaf nu nog een (stevige) westenwind, wat voor ons positief was, maar de wind zou bij Gibraltar halfweg volgende week draaien naar oostenwind, wat het voor ons onmogelijk zou maken. Dus de zaterdag 20/6 vertrokken we in de vroege ochtend naar Barbate, een tocht van 36 mijl, die we met een 4 beaufort op halvewindse koers quasi volledig op zeil hebben kunnen afleggen. Heerlijk. Barbate heeft een tamelijk moderne haven, maar met een desolate indruk, wegens volledige leegstand van de havengebouwen. Terug een projectontwikkelaar die hier zijn broek serieus heeft aan gescheurd.
Met de meteo in ons achterhoofd beslisten we om nog een dagje langer te blijven. Ideaal om met onze fiets naar het 10 km verder gelegen bergdorp Veger de la Frontera te trekken. Onze electromotoortjes waren zeer nuttig om een hoogteverschil van ca 200 m te overbruggen. Veger de la Frontera is wondermooi, met zijn witgekalkte huisjes en kronkelige steegjes. Fotogeniek. Heeft ook terecht 2 sterren in onze Michelinreisgids.
