28 april 2023 stond al lang in onze agenda. Back to our second life.
We hebben 6 maand kunnen genieten van onze kinderen en kleinkinderen, vrienden en familie, van ons knusse huis in Vichte, van het werken in de tuin, van enkele uitstapjes en een geslaagde wintervakantie. Maar stilaan begon het weer te kriebelen, zodat we begonnen uit te kijken naar die vrijdag, 28 april. Onze vlucht lang al lang vast, evenals ons hotel in Rome. Want het plan was om eerst nog een paar dagen Rome te bezoeken, waarna we naar Fiumicino zouden afzakken, om daar de laatste werkzaamheden aan de boot te voltooien.
Het bezoek aan Rome was een voltreffer, alhoewel het weer nogal fris was voor de tijd van het jaar en een regenbuitje ons soms gezelschap hield.
Waar we vorig jaar, op het einde van de reis, ons hadden geconcentreerd op het oude (Colloseum en Forum Romanum als hoogtepunten) en het nieuwe Rome ( met alle bekende toeristen spots (soms traps) zoals de Trevifontein, de Spaanse trappen, Via Condotti, met winkels van Armani, Lousi Vuitton, Bulgari, Dior en andere Guccis’s, waar mensen in rijen stonden aan te schuiven om hun geld kwijt te geraken en Trastevere, een vroeger volkse maar nu supertoeristische wijk aan de overkant van de Tiber), legden we nu de focus op Vaticaanstad. Daar hadden we la de volgende dag, 29/4, een gidsbeurt voor de ganse morgen gereserveerd. Voor ons was dit al vroeg opstaan, want om 8u45 moesten we al aan de trappen van Vaticaanstad zijn. Maar het was de moeite meer dan waard.
Hierbij enkele impressies:
In de volgende dagen moesten ook Piazza Navano, het Pantheon (wegens toeloop van volken tijdig gereserveerd tot onze spijt onmogelijk om het te bezoeken, (nogmaals) Trastevere , de Thermen van Caracalla en de catacomben van San Callisto er nog aan geloven, maar de avond van 30 mei hielden we het letterlijk voor bekeken, hadden we onze portie cultuur terug binnen en konden we naar de luchthaven van Fiumicino afzakken. Daar wachtte onze huurauto op ons (een electrische Fiat 500 – een primeur want ik had nog nooit elektrisch gereden) om vervolgens naar onze Airbnb te trekken, gelegen op een 3-tal kilometer van de werf Nautilus Marina. Een appartement op de begande grond, met mooi tuintje en terras. Ideaal voor de warme zomerdagen, maar nu was het nog killig. En daarop was de woning niet op voorzien. Geen verwarming, ook niet in de badkamer. Dan maar de , enige, airco in de slaapkamer op 25 graden gezet, en alle deuren in het huis open zodat de warmte tot in de badkamer kon doordringen. Effectief, maar of dit energiezuinig is?
Op 1 mei was de werf dicht (alhoewel de poorten geopend waren, zodat we de boot konden inspecteren en vaststellen dat hij weer volledig opgefleurd was, met een dubbele laag antifouling en blinkend gepolierd). De rest van de zonnige dag de buurt wat verkend, met de auto en te voet. Zelfs het spectakel van een F1-wereldkampioenschap van catamaran-raceboten kunnen meemaken. Indrukwekkend én luidruchtig.
Op dinsdag 2 mei dan dé dag: in de namiddag gaat de Arwen in het water. Altijd spannend. En nu hadden we weer prijs: de motor sloeg wel direct aan, maar er kwam nauwelijks water uit de uitloop. En bij het opnieuw proberen te starten gaf hij geen kik. De mechanieker was gelukkig mee aan boord gegaan en kon onmiddellijk aan het werk gaan. Diagnose na diverse pogingen, uit mekaar halen van de waterpomp en opladen van de startbatterij: waterpomp moest worden vervangen (van bij de start in 2019 hadden we er inderdaad al problemen mee gehad) en ook de startbatterij had de geest gegeven (zij was sinds 2022 niet meer opgeladen geweest en was stilaan tot onder het kritische niveau ontladen). Er is toch altijd iets met een boot…….
Hij beloofde tegen morgen alles in orde te hebben en zou de pomp vervangen door een gereviseerde, wat toch een stuk goedkoper zou zijn. Ik zou zelf voor een nieuwe batterij zorgen ( in een autoshop zijn die toch heel wat voordeliger te vinden dan op een scheepswerf)
En inderdaad, de volgende dag was de boot, in de late voormiddag, vertrekkensklaar, met nieuwe waterpomp en startbatterij en startte de motor probleemloos. Gezien de weersomstandigheden, met een stevige wind die de monding van de Tiber tot een kolkende watermassa herschiep, bleven we die dag nog in de haven ( ze hadden de boot in de rivier aangemeerd, en hebben we de nacht voor het eerst terug in onze vertrouwde kajuit doorgebracht)
Op donderdag voeren we dan, onder een stralend zonnetje en nauwelijks wat wind, probleemloos de Tiber af om via een klein stukje zee aan een ligplaats in de Porto Turistico di Roma aan te leggen.
Nog 1 dag profiteren van onze huurauto om de nodige mega-inkopen in te slaan. En dan opruimen, plaats zoeken voor al onze bagage, poetsen, boenen, de boot optuigen. En dat onder een stralende zon.
Op zondag, 7 mei, waren we vertrekkensklaar en konden we rond 9u de trossen losgooien en onze eerste zeiltocht van het jaar ondernemen: een trip van een goede 25 mijl, naar Porto di Nettuno.
Het eerste halfuur voeren we nog op motor, maar stilaan begon de wind wat aan te wakkeren en toen die 7 knopen bereikte konden we de zeilen hijsen en de motor het zwijgen opleggen. De wind trok verder aan zodat we aan een snelheid van 7,5 knopen met volle zeilen aan een halvewindse koers door het water kliefden, met slechts een schuchtere “niet te scheef”. Zalig.
Maar het liedje duurde niet zo lang. Aan de horizon zagen we donkere regenwolken naderen. En het was de luchtstroom onder die wolken die ons die mooie wind cadeau gaf. Maar het werd een vergiftigd geschenk, met eerst een wind die stilaan een kracht van een goede 5 bft kreeg, waardoor we snel een reef moesten trekken en de genua een derde oprollen, en dan gevolgd door een fikse regenbui, waardoor we vliegensvlug nog onze zeilvest, waterdichte zeilbroek en laarzen moesten aantrekken (nooit gedacht dat we die spullen nog zouden nodig hebben op de Middellandse Zee, maar dus toch wel).
Rond 13u viel de wind, werd de regen motregen en moest de motor terug aan. Om 14u legden we aan in Nettuno. Een mooie, propere haven (maar waar we ook geconfronteerd werden met Italiaanse liggeldprijzen, die snel het dubbele waren van wat we in Spanje hadden gekend). Het middeleeuws, volledig ommuurd historisch stadje, dat vlak aan de haven lag, oogde zeer aantrekkelijk, zodat we het zeker een wandeling waard vonden. Maar het miezerige weer en de vele gesloten terrasjes namen toch veel van de charme weg.
