Mahon – Alghero: relaas van onze eerste non-stop tweedaagse zeiltocht

Maandag 11/6 : Mahon (Menorca) – Alghero (Sardinië)De wekker stond op 3 u en de trossen werden om 3u40 gelost. Rustig uitgevaren en rond 4u20 waren we uit de grote, lange haven en konden we een rechte koers uitzetten van nog 188 mijl. Ondanks de komende hittegolf was het zo vroeg in de morgen nog koud en klam. Na een tijdje hadden we zowel een pull aan als ons zeilvest.
(Nooit gedacht dat we die nog nodig zouden hebben)

Afscheid van Mahon om 4u

De meteo had al sinds gisteren weinig (westen)wind voorspeld. We startten dus op motor, in de hoop in de namiddag toch genoeg wind te krijgen om, wellicht enkel op genua-zeil, de motor te kunnen afleggen. Maar nee hoor, de wind kroop niet boven de 1-2 BF en draaide, tot mijn groot ongenoegen, naar het noordwesten. Dus volledig wind vanachter en geen mogelijkheid om snelheid te maken. Als je 192 mijl moet afleggen, ben je niet echt geneigd om met een maximale snelheid van 3 knopen af te kruisen, d.w.z. eerst een stuk onder jouw doelkoers, en dan een stuk erboven, zodat je zigzaggend toch kunt zeilen naar je bestemming. Maar, gezien de wind niet zou aanwakkeren, betekende dit het dubbele van de vaartijd. Misschien geen probleem voor stoere zeebonken, maar als ik mijn bemanning zou mededelen dat wij er geen 2 maar 4 dagen zouden over doen om Sardinië te bereiken, zat een muiterij er dik in en mocht ik voor mijn leven vrezen. Aangezien ik niet suïcidaal ben aangelegd zijn wij dan maar verder op motor blijven varen. 
Wij hadden ons goed voorbereid en geluisterd naar alle adviezen van lange-afstandszeilers. Dus overdag de nodige dutjes doen, elk om beurt, en intussen het commando over de boot aan de andere overlaten. Want ook vannacht zouden we, volgens plan, elk om de beurt, gedurende 2 uur varen terwijl,de wederhelft zou kunnen slapen. Goed plan !Dat lukte gedeeltelijk voor Ann, die nu en dan wat kon indutten, maar in het geheel niet voor jullie verslaggever. Een dutje doen was blijkbaar niet aan mij besteed. Intussen voeren we al in volle zee, geen land, en ook geen andere boten te bespeuren. Ook de dolfijnen lieten verstek gaan. Groot was de opwinding (een kinderhand is gauw gevuld) toen we plots een grote bruine vlek zagen, er naar toe vaarden (wat wel gemakkelijk is als je geen zeilen voert) en een grote zeeschildpad dicht bij onze boot zagen. Nog nooit gezien ! Het beest  was echter niet gediend met onze interesse en ging kopje onder, maar liet ons juist voldoende tijd voor een fotoshoot.

Een reuze zeeschildpad hield ons even gezelschap

En dan maar verder varen, en rond 18 u meloentje met onze laatste Iberico ham, waarna wij ons stilaan konden voorbereiden voor de nacht. Zeilvest aan, reddingsvesten aan me lifeline. Degene die van wacht was moest zich met zijn lifeline vastmaken aan de boot om geen enkel risico te lopen.
Intussen was de wind wat meer naar het Zuiden gedraaid, waardoor we al een tijdje op zeil aan het varen waren. Ann zou de eerste shift doen, tot zonsondergang (21u20) waarbij ik ondertussen zou proberen wat te slapen. Wat dus wel niet lukte. De deining begon meer en meer toe te nemen, waardoor de boot meer begon te schommelen en de zeilen bij elke schommeling klapperden en de boot telkens wat vaart verloor. En intussen was de wind weer naar het Westen beginnen te draaien, waardoor we nog meer vaart verloren, en het schommelen nog erger werd. Ik kan dat allemaal vertellen omdat ik inderdaad geen oog heb dichtgedaan.

Rond 20 u hield ik het voor bekeken, het slapen zou nog niet voor onmiddellijk zijn, legde de motor opnieuw aan en streek de zeilen. Tijdens mijn 2 uur durende mislukte poging om te slapen, waren we nog geen 5 mijl gevorderd. Om 21u30 ging Ann slapen. Wat, omwille van de nog sterkere deining, ook zeer moeilijk was, maar na een paar uur toch lukte. Ik zou dan maar aan het roer blijven tot …Want ik had al vlug door dat Ann het niet zag zitten om in volle duisternis aan het stuur te komen. Zij had , gelukkig, het lumineuze idee dat ik tijdens mijn wacht , naar muziek zou kunnen luisteren. En dus kwam Spotify op Iphone en onze JBL-bluetooth versterker op het dek. En kon ik de volgende uren naar muziek luisteren die ik anders, in gezelschap, moeilijk kan afspelen. Passeerden zo de revue : the Armed Man, Mass for peace ; Requiem for the living; Canto General van Theodorakis en Pablo Neruda; War Requiem van Britten;   I Muvrini….  Ge ziet dat ik véél tijd had. En ik had ook een een handig schema opgezet : elk kwartier zou ik een artikel van Knack lezen, dan rechtstaan en overal rondkijken (ik had ondertussen wel continue een schuin oog op mijn kaartplotter waarop ik eventuele met AIS uitgeruste boten kon opmerken. – in de hele nacht een 10-tal, maar geen één op zichtafstand) en de koers op automatische piloot corrigeren. Zo kon ik elk uur in vieren delen. En om de 2 uur een colaatje drinken. Alleen de volle maan hield mij gezelschap. En de eeuwig draaiende dieselmotor – een poging om zeil te heisen – enkel geklapper. Ik heb het volgehouden. En was blij dat , ondanks de zware deining , Ann toch wat kon slapen. En gelukkig kroop ze rond 3u uit de kajuit en stelde tot mijn verrassing voor het roer over tenemen. Ik heb niet geweigerd. En ondanks haar schrik heeft Ann zeer dapper de wacht gehouden, zonder het stuur te verlaten. En dat gedurende twee uur! Chapeau voor mijn lieve, dappere wederhelft.

Om 6u15 kwam de zon op

En vervolgens toch 2 uur geslapen, half bewusteloos. En dan terug aan dek en zo samen van de zonsopgang genoten. Verder gevaren, koffie gezet en brood getoast in een pan, en elk nog op zijn beurt nog wat ingedommeld. We zouden vanavond onze slaap wel inhalen. Zo sleurden we ons naar de middag. We hadden nog genoeg zelfgemaakte tortilla van de dag ervoor over, zodat de lunch vlug op tafel stond. En om het rustig te kunnen doen – ook de deining was al serieus afgenomen – een bezeilbare koers gekozen en met een schamele 2 beaufort, onder zeil en in stilte, zonder motor, wat tot rust gekomen. Toch nog eens de motor geïnspecteerd – en onmiddellijk gezien dat de ruimte onder de motor volledig met water was gevuld. Zeewater. Dus lek in het koelingscircuit. Terug een niet goed aangebrachte sluiting van de impeller ? Of was het de waterpomp zelf ? Allicht geen join de culasse want de uitlaat was de hele tijd schoon gebleven zonder witte rook. Enfin we zouden wel in de haven geraken want de motor werd verder afgekoeld, maar dan zouden we er wel een mechanieker moeten vinden. En intussen een volle emmer water uit het motorcompartiment geruimd. Gezien er echter te weinig wind was, en dan ook nog in de verkeerde richting, rustig op motor, en met een uur vertraging, naar de haven gevaren waar we rond 17 u zonder incidenten hebben kunnen aanmeren. We hebben een plaats gekregen aan de kade van de oude stad die uitkijkt op de oude stadswallen.

Mooie ligplaats vlakbij de oude stadswallen

Dat was een aangename verrassing.  En zo vlug mogelijk de thuisbasis kunnen melden dat we veilig waren aangemeerd ( er was daar  blijkbaar efkens paniek geweest, want ze hadden ons op AIS gevolgd, en blijkbaar was ons signaal gedurende een paar uur niet gecapteerd…).Je kan je wel inbeelden dat we de rest van de avond niet veel hebben gedaan en zeker niet zelf gekookt.
Na een deugdzame douche , op Tripadvisor vruchteloos een goed restaurant gezocht,  dat zich zeer dicht bij onze ligplaats moest bevinden. Om een lang verhaal kort te maken, we zijn uiteindelijk in een restaurant voleind, Trattoria de Marco Polo, wat als eerste kennismaking met Sardinië uitliep op een grote teleurstelling. Norse, onpersoonlijke bediening, de specialiteit van Sardinië, Agliata, sterk gekruide bereiding van vis met gedroogde tomaten en look was niet te vreten, en de prijzen waren voor ons tot nu ongekend. A ja, toch iets positiefs, de 2 pasta’s als hoofdgerecht waren wel lekker. Maar we hadden beter verwacht. En die goede fles Cava, die we in Mahon hadden gekocht om de oversteek te vieren, die houden we wel voor morgen.

Die nacht hebben we zeer goed geslapen. En ook de volgende nacht.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden.

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.