Engeland bereikt op 10 mei

Op 9 mei konden we Duinkerken verlaten. Weersvoorspellingen waren al klein beetje beter, maar toch terug stevige wind in de namiddag. Om toch wat verder te geraken, besloten we om naar Gravelines te varen. Het was toch weeral iets anders. Rustige tocht, grootste deel op motor, wegens volledig tegenwind. Pas na 5 mijl konden we de zeilen hijsen en voeren een paar racks (want we waren te vroeg om Gravelines binnen te varen). Raar, maar op een bepaald moment, toen we richting monding van het kanaal van Gravelines aan het varen waren, lagen we volledig stil, alhoewel onder zeil en 16 knopen wind. Nergens waren er vissersboeien te bespeuren, maar toch moesten we ergens in (een net?) verstrikt zijn geraakt. Gelukkig met wat op- en afloeven geraakten we weer los……om quasi onmiddellijk terug stil te vallen. Terug wat heen en weer gemanoeuvreer, en nu waren we definitief los. Toch voor alle veiligheid nog een heel stuk verder gevaren voordat we durfden de motor aan te leggen. Geen probleem. Varen is dus altijd een beetje avontuur. Bij het binnenvaren waren we blijkbaar toch niet voor alle Gravelinois welkom: een paar stoere gasten verwelkomden ons door hun broek af te steken en hun bloot gat te tonen. Plaatselijke folklore? We reizen om te leren.

De volgende dag, 10 mei, was het vroeg opstaan geblazen, want we konden ten laatste om 5u15 de haven verlaten. Daarna werd het kanaal te ondiep voor onze boot.

Goed ingeduffeld op weg naar Dover

Het was kil en somber. Winterpulls en skimuts en -handschoenen hadden we gelukkig mee, want deze waren broodnodig. En dan nog zaten we verkleumd op de boot. Het natte dek (het had de hele nacht geregend) zorgde ervoor dat onze voeten nat werden in onze zeilschoenen. Pleziervaart, zeggen ze dan.

ontmoeting met een schoonheid in de mist

Zoals voorzien voeren we de eerste 2,5 uur nog op motor, maar eens voor Calais, konden we de zeilen hijsen en genieten van de stilte. Richting Dover. Met 4 Bft op een redelijk vlakke zee konden we een scherp aan de windse koers varen tot in Dover. Heerlijk. Alle miserie van de ochtend was snel vergeten. Om 12u50 waren we aangemeerd in Dover.

eindelijk op zeil, én in het zonnetje

In de namiddag een wandeling naar het centrum, om enkele inkopen te doen. Schrijver dezes was immers vergeten zijn lenzenpakketten mee te nemen, zodat ik geen reserve had….het verstand komt niet met de jaren. De eerste 2 (grote) optiekzaken konden ons niet helpen, wegens niet op voorraad. Meer geluk hadden we in een ogenschijnlijk klein optiekwinkeltje. De eigenaar was blijkbaar een oogarts. De vriendelijkheid zelve, een echte gentleman. Maar voor hij ons lenzen kon leveren moest hij eerst mijn ogen onderzoeken. Wat grondig gebeurde. En alles was slecht: het type lenzen, de sterkte van de lenzen en de gebruikte vloeistof. En alles veel te duur. Uiteindelijk waren we buiten met een set lenzen (waar ik inderdaad beter mee zie) voor 6 maand en de andere lenzenvloeistof. Voor 130€. Een koopje.
En om deze geslaagde dag af te sluiten, gingen we ’s avonds nog een Engelse pint drinken in de eeuwenoude Royal Cinque Ports Yacht Club. Waar we uiteraard aan de klap geraakten met een local, die de halve wereld had rondgezeild.

De volgende dag, 11 mei, bleven we in Dover, ondanks het betere weer, omdat er nog een aantal klusjes op te knappen waren, omdat we te lang hadden geslapen, en omdat het mooi weer zou zijn in Dover, maar regenen in Eastbourne. Van echt zeilmanschap gesproken! Shame on us (we waren er zelf beschaamd over en stelden dat dit in de toekomst geen geldige reden meer mag zijn om niet uit varen).
Eén van die klusjes was de bilges onder de vloer kuisen. En dat leverde ons wat bezorgdheid op: was de mazout, die we opkuisten vers ? of nog een restant van vroeger ? Want nog op de dag van ons vertrek was Ship Support op onze boot aan het werk geweest om de bilgepomp te herstellen en een diesellek te dichten. Volgens hen was het lek het gevolg van een defecte joint bij de ingang van de tank, en werd die vervangen. NB: herstel van de bilgepomp was maar half werk, want de vlotter zit vast: als we de bilgepomp willen laten werken, moet de vlotter met de hand worden opgetrokken…..werk voor een volgende klusjesdag.

,

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden.

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.